Als je oppervlakkig kijkt, lijkt het alsof de arbeidsmarkt aan het bedaren is. Precies zoals de NOS kopt: “Opnieuw minder vacatures, gevecht om personeel bedaart”. In het artikel verwijzen ze naar de cijfers van het CBS, waarin aangegeven wordt dat in het derde kwartaal 12.000 minder vacatures zijn dan het kwartaal daarvoor. Klopt hun conclusie dat de arbeidsmarkt tot rust komt?
Wie verder kijkt en dieper in dit onderwerp duikt, komt echter tot een andere conclusie. Momenteel zijn er nog steeds 114 vacatures op 100 werkzoekenden en staan er 416.000 vacatures open. Daarbij komt dat het totaal aantal banen van werknemers en zelfstandigen gestegen is. Dit betekent dat de afgelopen 9 jaar, op 1 kwartaal na tijdens COVID-19, het aantal banen per kwartaal is gestegen.
Is de toenemende werkloosheid dan een probleem? Met een werkloosheidspercentage van 3,6% van de beroepsbevolking is deze nog steeds laag. Om je een beter beeld te geven: het werkloosheidsniveau is ongeveer hetzelfde als vorig jaar.
In ‘Arbeidsmarkt in cijfers’ van Intelligence Group kan je zien dat de signalen van een krappe arbeidsmarkt blijven. Daarbij stabiliseert het tekort van arbeidskrachten, hoewel er nauwelijks een daling in het aantal vacatures te zien is. Het vinden en behouden van werk wordt gezien als ‘makkelijk’ en de wervingshaalbaarheid gemiddeld gezien als ‘zeer moeilijk’.
Als je kijkt naar de omvang van de beroepsbevolking zie je dat deze een daling inzet. Deze komt voorlopig ook nog niet tot bedaren. Dat kan natuurlijk ook helemaal niet. De conjunctuur kan wel wat schommelen over de jaren heen, maar de bevolkingsopbouw doet dat veel minder hard: een snelle toename van de beroepsbevolking zit er niet in (migratie buiten beschouwing gelaten).
De conclusie van Intelligence Group is dat de arbeidsmarkt zeer gespannen blijft, ondanks de recessie. Het aantal mensen dat actief op zoek is naar ander werk bleef in het derde kwartaal van 2023 laag. Nog een reden van krapte is dat er nog niet eerder zoveel mensen benaderd zijn voor een baan. De conclusie dat werkgever ‘minder hun best hoeven te doen’ of dat de arbeidsmarkt tot rust is gekomen, lijkt iets te snel geconcludeerd te zijn. Daarom is de noodzaak om te investeren in recruitment nog niet verdwenen.